مطلب آموزشی 1:
روش برنامه نویسی
پایتون نمونه اي از یک زبان سطح بالا است. از دیگر زبان هاي سطح بالا که ممکن است تا به حال شنیده باشید، می توان بیسیک، پاسکال، فورترن و c را نام برد.
زبان سطح بالا همان طور که ممکن است شما هم انتظار داشته باشید، در مقابل واژه زبان سطح پایین هم وجود دارد که براي نمونه میتوان زبان اسمبلی را نام برد. کامپیوترها تنها برنامه هایی را می توانند اجرا کنند، که به زبان ماشین تبدیل شده باشند. بدین سان برنامه هایی که در یک زبان سطح بالا نوشته شده اند، باید قبل از اجرا پردازش شوند و به زبان ماشین ترجمه شوند. این پردازش اضافه مدتی زمان می برد، که این اشکال کوچک زبا ن هاي سطح بالا است. اما مزایاي این نوع زبان ها بسیارند: اول اینکه برنامه نویسی در زبان هاي سطح بالا به مراتب ساده تر است. در نوشتن برنامه ها به زبان هاي سطح بالا وقت کمتري مصرف می شود و خواندن آنها ساده تر و سریع تر انجام می گیرد. اشکال زدایی آنها راحت تر است و به زبان محاوره هم نزدیک ترند. دوم اینکه، زبان هاي سطح بالا قابل حمل هستند، به این معنی که آنها می توانند روي انواع کامپیوترها اجرا شوند بدون اینکه نیازي به ویرایش و تغییر داشته باشند. برنامه هاي سطح پایین تنها بر روي نوع خاصی از ماشین ها قابل اجرا هستند و براي اجرا شدن روي انواع دیگر نیاز به بازنویسی دارند.
با توجه به این مزایا تقریباً همۀ برنامه ها در زبان هاي سطح بالا نوشته می شوند. زبان هاي سطح پایین تنها در موارد خاصی کاربرد دارند. دو دسته از برنامه ها که زبان هاي سطح بالا را به زبان هاي سطح پایین پردازش می کنند مفسرها و کامپایلرها هستند. یک مفسر، برنامۀ سطح بالا را می خواند و اجرا می کند، بدین معنی که مفسر آنچه را که برنامه می گوید انجام می دهد. مفسر برنامه را خط به خط می خواند و محاسبات راانجام می دهد.
یک کامپایلر برنامه را می خواند و قبل از اینکه اجرا کند آن را به طور کامل به زبان ماشین ترجمه می کند. در این مورد برنامۀ سطح بالا را کد مبدأ و برنامۀ ترجمه شده را کد مقصد یا قابل اجر ا می نامند. یک بار که برنامه کامپایل شود، می توانید آن را بدون ترجمۀ مجدد به دفعات اجرا کنید.
پایتون یک زبان تفسیري معرفی شده است، زیرا برنامه هاي پایتون به وسیلۀ مفسر اجرا می شوند. دو راه براي استفاده از مفسر وجود دارد: حالت خط فرمان و حالت اسکریپت.
منبع: کتاب از این پس پایتون، صفحه 22